De klok slaat 03.30 en 1 van de medewerkers van Warin is al bezig met de voorbereidingen voor het koken van de maaltijd van de honden.
Helaas is er geen keuken ter beschikking en wordt er geroeid met de riemen die er zijn.
Reusachtige kook bakken op ouderwets hout vuur en 70 kg ongekookte rijst , een ware uitdaging , zeker op dit ongoddelijke uur midden in de tropen nacht
Dit is iets wat ik ondanks mijn vele jaren in dit land nog nooit van dichtbij heb gezien, vraag mij dan ook af wat iemand bezielt om dit dag in dag uit en jaar na jaar te kunnen doen.
Het water schijnt maar niet te willen gaan koken, maar wellicht is het mijn ongeduld en wreed verstoorde slaap, die hier de oorzaak van zijn en kruipt de tijd langzamer dan ik zou willen.
Een paar honden kijken mee van een afstand, en lijken het beter te weten dan ik wat hier gebeurd, een onophoudelijk ritueel wat elke nacht weer herhaald wordt om de ex- zwerfhonden en tempelhonden weer te kunnen voeden 7 dagen per week en 365 dagen per jaar.
Het roergerei lijkt inderdaad wel op roeispanen en vele liters water verdwijnen in de grote pan.
Ik ben niet echt gewend om op deze vroege tijden, of te wel midden in de nacht op te staan, ik kijk met lede ogen deze activiteiten aan en het gemak waarop de “kokkin” zich van haar taak kwijt.
Deze vorm van dierenhulp is mij dan ook vreemd en ongeloofwaardig, voor een buitenstander die alleen even een blik mag werpen maar dwingt wel, hoe meer ik van een afstandje er naar mag kijken, een diep respect af.
Tegen het einde van de nacht rond 7 uur ‘s ochtends, schijnt het meeste werk er op te zitten en kan worden begonnen met het drogen van de gekookte rijst.
Ik zelf ben 4 koppen koffie verder en begin langzaam in het land der levenden te komen terwijl de kokkin onverstoord verder gaat met de waanzinnig hoeveelheden rijst die gekookt moeten worden om op 70 kg uit te komen.
Uiteindelijk als de rijst droog is, wordt er door de rijst enig visafval gedaan om zodoende de honden te kunnen voorzien van iets wat de schijn heeft van eiwitten, maar volgens westers begrip nooit een echt gezonde honden maaltijd kan zijn
Maar ja bij gebrek aan alternatief, lijkt het een goed gekozen oplossing en dierenbescherming is een onbekend begrip aan deze kant van de aardbol, waar het leven bestaat uit overleven en “the survival of the fittest“.
Als alles redelijk evenredig gemengd is, worden de vele emmers gevuld met het mengsel, en hoor ik van een afstandje het gehuil van 230 ex zwervers die weten dat het etens tijd is.
Het gehuil wakkerd aan en wordt een oorverdovende en indringende herrie, ik vraag mij dan ook stilletjes af hoe dit voor de buren moet zijn, want in Holland zou dit het einde van dit project betekenen, voor zover zo,n soort project uberhaupt al mogelijk zou zijn daar !
Warin heeft zich rond 5.00 in de ochtend, nacht wat mij betreft, al laten zien en is druk bezig van alles te regelen, zij is duidelijk de generaal van dit kleine maar sterke leger bestaande uit 5 soldaten die de dagelijkse verzorging van dit opvangcentrum op zich nemen, en daarbij de tempelhonden van de naburige tempels
Nadat de honden in het opvang centrum zijn gevoerd, gaan de apart gezette andere emmers met rijst richting een soort van zijspan brommer die dient als vervoer naar de tempel en het aanliggende strand waar vele zwerfhonden op Warin en haar helpers zitten te wachten
Het beeld van Warin met een beladen zijspan brommer is dan ook niet meer weg te slaan uit Huayang, en is een onderdeel geworden van het normale dagelijkse leven daar, ikzelf sta mijn ogen uit kijken en denk ondanks mijn bewonderig toch stiekem “waar begint iemand aan“.
Het beeld van Warin met een beladen zijspan brommer is dan ook niet meer weg te slaan uit Huayang, en is een onderdeel geworden van het normale dagelijkse leven daar, ikzelf sta mijn ogen uit kijken en denk ondanks mijn bewonderig toch stiekem “waar begint iemand aan“.
Warin echter: op de een of andere manier lijkt ze deze zware taak elke dag weer met plezier en humor op te pakken, want zoals ze zegt ”iemand moet voor deze honden zorgen“ en die iemand is zij dus !!
Aangekomen bij het bos naast de tempel, komen de zwerfhonden in grote getallen aangelopen en verdringen zich om de rijst die in aluminium bakken op de grond wordt gezet.
Je zou verwachten met dit soort grote aantallen honden dat je de tel kwijt raakt en de ene hond niet meer kan onderscheiden van de ander, maar het tegendeel is waar Warin kent ze allemaal en allen hebben dan ook een eigen naam gekregen welke meestal is gerelateerd aan hun uiterlijk
Zo heet de ene hond dan ook deng wat rood betekend in Thai en de ander leuan wat een soort van huid schimmel is waar de hond aan lijkt te lijden.
Wanneer deze ronde is voldaan rijdt Warin weer terug want het werk schijnt nog niet gedaan te zijn en een nieuwe voorraad rijst wordt opgehaald en gaat richting strandt, waar zich ook al een groep zwervers heeft gevormd en die niet op goede voet staan met de tempelhonden
De wilde zwervers van het strand zien er vervaarlijk uit, en Warin legt mij uit dat het aaibaarheids gehalte van deze honden vaak nul is, en dat bij benadering de honden al snel zullen bijten als gevolg van slechte ervaringen met mensen tijdens hun zwervers bestaan.
Goed, ik zou zelfs geen poging durven wagen om ze te aaien dus kijk van een veilige afstand dit spektakel aan en zowaar schijnt Warin, enkele zwervers te kunnen benaderen ook al blijven de beesten schichtig om zich heen kijken.
Hierna trekken de medewerkers en Warin zich weer terug naar het opvang centrum waar nog vele taken op hun wachten zoals het schoonmaken van de kookspullen en hondenbakken, schoonmaken van het terrein van de kennel, wassen van honden en verzorgen van gewonde en zieke honden en de inkopen van het voer voor de komende week.
De dag sluit zich af om 18.00 uur met het ophalen van een verlamde hond die met de hand moet worden gevoerd waarna hij wordt meegnomen naar Warin haar huis om daar veilig te kunnen slapen.
Ik prijs mij gelukkig dat ik een beetje mag mee helpen aan dit geheel met de uiteindelijk meer eenvoudige taak die ik op mij heb genomen.
De vuur rode Aziatische zon begint te zakken terwijl de hitte nog steeds zinderend aanwezig is en de muskieten langzaam de aanval beginnen in te zetten op alles wat beweegt en ademt.
Op dat moment bedenk ik mij nederig dat ik niet in staat zou zijn te doen wat Warin doet, maar realiseer mij tevens dat als ik een zwerfhond zou zijn, of als zwerfhond weer geboren zou worden “een reële mogelijkheid volgens het Boeddhisme“
ik een mazzelhond ben als Warin mij vind !!!
