Mijn reis naar Moldavië
15 mei 2017 – Corrie Harland
Vandaag vertrek ik voor twee weken naar Moldavië om mee te werken aan een castratie-/sterilisatieproject. Moldavië ligt tussen Oekraïne en Roemenië en is het armste land van Europa. Hopelijk wordt het project daar financieel ondersteund – dat zal blijken.
Tijdens mijn verblijf maak ik foto’s en houd ik een dagboek bij. Na terugkomst zal ik mijn ervaringen op de website delen. Mogelijk start stichting ‘Red Een Dier’ hier ook een project, dus het is goed dat er iemand namens de stichting een kijkje neemt.
Geen medische achtergrond
Ik heb geen medische opleiding, maar op aanraden van mijn reisgenote liep ik stage bij een dierenarts in Den Haag. Daar woonde ik twee operaties bij: een castratie van een grote hond en een niersteenverwijdering bij een jonge kat. Het was heftig, maar indrukwekkend. Zeker omdat de apparatuur daar zo geavanceerd is – iets wat in Moldavië waarschijnlijk ontbreekt. Het voelt goed om iets bij te dragen aan minder dierenleed.
Over de stichting
Stichting ‘Red Een Dier’ blijft zich ontwikkelen. Dankzij donaties kunnen we veel betekenen – niet alleen in Thailand, waar een doorlopend project loopt, maar ook voor andere noodlijdende asielen. Deze reis betaal ik zelf; elke euro van de donaties gaat naar de dieren.
Reisverslag Moldavië
17 juli 2017 – Corrie Harland
Na mijn reis naar Moldavië had ik even tijd nodig om alles te laten bezinken. Het land heeft diepe indruk op me gemaakt: het is arm, met veel achterstanden op het gebied van dierenwelzijn, ouderenzorg en werkgelegenheid. Veel jonge mensen vertrekken naar het buitenland op zoek naar een beter leven.
Gastvrij verblijf
We verbleven twee weken in het dorp Cosnita bij een gastvrije vrouw genaamd Dusea. Er was weinig van tevoren geregeld, maar bij aankomst stond er direct een maaltijd klaar. We logeerden in een eenvoudig vakantiehuisje en kijken met een goed gevoel terug op haar hartelijke ontvangst.
Schrijnende situatie van honden
Wat ons het meest raakte, waren de vele kettinghonden. Bij elk huis zaten er wel twee achter hoge muren, vast aan een ketting, vaak onverzorgd en met vervilte vachten. De verzorging was minimaal – wat brood en een kuil als schuilplek. Veel mensen zijn bang voor honden en zien ze niet als huisdier.
Tijdens wandelingen door het dorp sloeg bij elk huis het geblaf aan, waardoor een hele kettingreactie van geblaf ontstond. Ondanks dat waren veel honden verrassend vriendelijk. Vooral de kettinghonden braken mijn hart – ze leven geïsoleerd en hebben amper aandacht.
Religie en cultuur
We bezochten ook enkele kloosters. Het geloof speelt een belangrijke rol in het dagelijks leven van de Moldaviërs.